Traumatische ervaring voor Van de Westeringh: "Een nachtmerrie"

"Ik heb me drie weken voetbalster gevoeld. Het lijkt daardoor of die eerste revalidatie nooit is afgelopen...", treurt Van de Westeringh in gesprek met de NOS. Een traumatische ervaring, zo vertelt ze. "Ik ben heel erg in paniek geweest. Ik ben geen opgever, kan heel snel schakelen. Na de eerste keer voelde ik vechtlust. Maar de tweede keer was een nachtmerrie. Ik was totaal de weg kwijt."

Nog steeds moet de speelster van Feyenoord soms denken aan het moment. "Vlak voor het slapengaan voel ik soms weer dat duwtje in mijn rug. Ik hoor het geluid, hoe mijn knie knakt. Ik voel hoe ik mijn voetbalschoenen door de catacomben smijt en ineenzak tegen de wand."

De afgelopen periode was de moeilijkste tijd uit haar leven, zegt Van de Westeringh. "Alles stond op z'n kop. Wéér mijn kruisband gescheurd, mijn relatie ging uit, ik ben tijdelijk bij mijn ouders in Zeewolde gaan wonen. Als ik me echt slecht voelde, schreef ik in mijn dagboek. Dat hielp."

Drie jaar geleden werd Van de Westeringh nog genoemd als een van de twintig grootste voetbaltalenten van ons land, samen met onder meer Esmee Brugts, Romée Leuchter en Jill Bayings. "Met hen speelde ik bij Oranje onder 19. Van ons basiselftal heeft iedereen z'n debuut in het Nederlands elftal gemaakt, behalve ik. Hoe was het gelopen als ik geen blessureleed had gehad? Daar dacht ik na die laatste operatie aan", aldus de middenveldster, die denkt dat een verband zit tussen haar blessure, cyclus, vermoeidheid en spanning.

"Beide keren dat ik mijn kruisband scheurde, was ik fit, maar vermoeid. Beide keren was ik ongesteld. Maar hoe weet je of je risico loopt? En wie neemt dan de beslissing dat je niet speelt?", vraagt ze zich hardop af. Ondanks deze terugval blijft Van de Westeringh strijdbaar: "Mijn dromen zijn niet stuk, maar ik had ze eerder willen waarmaken."