Royston Drenthe: "Ik moest leren waar verdriet vandaan kwam"

Drenthe vertelt tegenover ELF wat hij doet en hoe hij zijn eigen ervaring kan inzetten. "Als het nodig is, zijn de ondersteuners de sterke arm voor de verplegers. We proberen echter zoveel mogelijk pratend situaties te de-escaleren. Zoals gezegd is mijn mond mijn sterkste wapen. Dat heb ik ontwikkeld, want ik was nooit een prater. Ik was altijd het type dat dingen wegstopte. Ik zou het allemaal zelf wel oplossen, maar dat lukte niet. Toen ik zelf in een dal kwam, moest ik dus wel praten om bepaalde problemen uit mezelf te krijgen. Leren waar verdriet vandaan kwam en zo. Ik was ongeduldig en erg kritisch naar mijzelf toe. 

De oud-speler van Feyenoord gaat dieper in op de zaak. "Ik gaf mezelf vaak de schuld van de situaties waarin ik verzeild raakte. Zelfinzicht krijgen. Bereid zijn pijn te voelen en zo weer stappen in het leven leren maken. Als jongen kon ik vaak niet uitleggen waarom ik mij voelde zoals ik mij voelde. Door life coaching en therapie leerde ik praten. Daardoor en door dit werk in de zorg bleek er een ‘andere’ Royston te zijn. Iemand die leerde dat je pas dingen kunt loslaten als je praat of hulp aanvaardt. Dat is de les die ik wil meegeven", besluit hij.