"John de Wolf bewijst weer dat échte helden geen cape dragen"

De Kramer begint met de volgende woorden: "Hij heeft een witgrijze baard en hij maakt talloze mensen blij. U zal, zo in de decembermaand, waarschijnlijk denken dat ik het over Sinterklaas of de Kerstman heb. Mis! Ik heb het over een andere held: John de Wolf. Je kunt een jongen wel uit De Gorzen halen, maar je haalt De Gorzen nooit uit de jongen. Dus later, toen 'Wolfman' bij het grote Feyenoord speelde, bleef John z'n eigen zelf. Vanwege zijn goudeerlijke karakter en winnaarsmentaliteit groeide hij in De Kuip uit tot een clubicoon." Ook een generatie voor John wordt betrokken in het fraaie verhaal. "Vader Hans, die niet alleen Johns grootste fan was, maar ook zijn allerbeste vriend, zat elke wedstrijd op de tribune om zijn zoon aan te moedigen. Tot Johns intense verdriet overleed z'n pa in 1999 op veel te jonge leeftijd. 58 jaar werd hij slechts. Als ultieme ode aan zijn trouwste supporter zette John tijdens de uitvaart zijn voetbalschoenen in de kist. Het zegt alles over de band die zij hadden. Laatst vertelde John me dat hij in zijn hele leven niet één ruzie heeft gehad met zijn ouders." John kreeg een goede opvoeding, zo stelt De Kramer. "Wel leerde John van z'n vader en moeder de juiste normen en waarden. Al jaren zet John zich met hart en ziel in voor goede doelen. Zo hielp De Wolf talloze werkloze ouderen aan een baan. Legde hij voetbalveldjes aan voor straatjongeren. Organiseerde hij benefiet-bootcamps voor het Daniel den Hoed Kankerfonds. Ja, John nam zelfs eens hoogstpersoonlijk een dakloze in huis." De Kramer besluit met de woorden. "Dus toen hij afgelopen week in de krant las dat een tattooshop op de Rotterdamse Binnenweg was beroofd van zijn mooiste bezit, een Feyenoord-shirt met de handtekeningen van alle spelers, aarzelde John geen moment. Binnen een week stapte hij de winkel binnen met een kakelvers shirt, gesigneerd door de hele selectie. De voetbalwereld is er eentje van glitter en glamour, waarin menig speler zichzelf verliest. Maar John is, dankzij zijn nuchtere zorgzame ouders, altijd met beide beentjes op de grond blijven staan. Ik ben oprecht trots op mijn maat. Onze John bewijst maar weer eens dat échte helden geen cape dragen..."