Hartman open: "Ik was een heel lief kind, een moederskindje"

Hij was eerder een lief jongetje die niet hard was. Hartman: "Op toernooien ging ik, in de onder-10, tussen wedstrijden door bij mijn moeder op schoot zitten. Terwijl de trainer vond dat ik gewoon bij mijn teamgenoten moest zitten. En als iemand mij schopte, zei ik niks. Ik pakte ze niet terug. Ik was een heel lief kind, een moederskindje. Ik moest leren meer voor mezelf op te komen. Tegen die gasten in durven gaan, in te beuken. Rond mijn dertiende begon dat te komen."

Toch ontwikkelde Hartman zich. "Dat heb ik moeten leren in de opleiding, jeugdtrainers hielpen me daarbij, onder wie Gaston Taument. Als ik naar de speler kijk die ik nu ben, is het misschien wel het tegenovergestelde van in mijn jeugd. In wedstrijden ben ik een ander persoon. Buiten het veld lach ik vaak, ben ik gezellig, zachtaardig. Op het veld kan ik hard zijn", besluit de verdediger.